Machtsyndroom.

Dit weekend was het weer raak….. zo’n telefoontje dat je niet wilt ontvangen!
Bij mij kwam het op de voicemail terecht aangezien ik op dat moment in gesprek was met een groot aantal mensen.
Dan luister je af en voel je een vorm van machteloosheid opkomen.
Gecensureerde tekst: “ik heb je hulp nodig, mij is iets overkomen wat een ander mij heeft aangedaan. Kan ik met je praten?’
Feitelijk ontbreekt het absoluut aan tijd en gelegenheid, maar natuurlijk bel je. Je bent het je vanuit je beroep en empathie verplicht. Daarnaast hoop je dat een paar van jouw woorden de emoties “in de wacht” kunnen zetten en dat jij voor diegene een strohalm mag ophouden.

Sommige mensen hebben een heel snel oordeel hoe iemand iets is overkomen, maar ik vergelijk het altijd met die tijger. Die tijger die de angst van de persoon ruikt en aanvalt. De tijger reageert instinctief. Bij de mens komt een soortgelijk onbewust verschijnsel voor.
Degene die macht wil uitoefenen op een ander “ruikt” de persoonlijkheid met de minste weerstand en gaat daar zo mee om dat het zo diep mogelijk raakt. Van de meeste chantages, gijzelingen, seksuele uitspattingen en ander soortige geestelijke mishandeling in relationele sfeer komt het meeste niet in de politiedossiers terecht.
De, vaak onmogelijke en gebrekkige, bewijsvoering voorkomt meestal een justitiële straf. Het geeft slachtoffers op zijn minst het gevoel dat de gouden handdruk naar de daderkant gaat en voorkomt dat slachtoffers de moed verzamelen aangifte te doen.

En dan?
Dan is het aan KnowVision-achtige figuren het slachtoffer op te pakken en te laten aansterken tot krachtige persoonlijkheden die niet meer interessant zijn voor de machtslustigen.

Is het zo makkelijk?
Zeker, alleen een klein detail…. het slachtoffer dient wel slachtoffer-af te willen worden, compleet in het proces van eigenwaarde en zelfliefde te willen stappen en zich niet langer afhankelijk te willen opstellen.
Het vraagt een beslissing en LEF!
Lef om niet langer laf te zijn omdat een ander dat uit komt.
Lef om nieuwe vrienden te verwelkomen ter vervanging van anderen die niet langer meer bij diegene zullen passen en ongemerkt afscheid nemen.
Lef om je te laten leiden naar je eigen successen.
Lef om gebruik te kunnen maken van je eigen krachtvelden.
Lef om geliefd te worden door mensen die je in je waarde zullen laten.

Resultaat?
Ik sta dan met de trotsheid van moeder Gans naast het vroegere slachtoffer en juich alsof ik de beste plaats heb weten te bemachtigen bij het concert van Tina Turner! Wat prachtig om van zo’n proces getuige te mogen zijn en de gereedschappen te mogen aanreiken.
Dan voel ik mij zo rijk, zo gezegend door het universum.
Alleen jammer dat het meestal met zo’n telefoontje begint....

Ze doen niet wat ik wil....

Regelmatig kom ik in coachingen zo’n verzuchting tegen. Het is dan aan mij “de zaak” te relativeren, van nieuwe perspectieven te voorzien en de aandacht te verplaatsen naar wat wel mogelijk is.

Toch is het vaak zo’n begrijpelijke uitspraak wanneer iemand alle moeite doet zijn leven dusdanig op de rails te zetten dat het helemaal bij diegene past en anderen niet via een verwacht patroon reageren.

Uiteraard vindt er, naarmate iemand zijn leven invult volgens eigen design, een grote, natuurlijke opruiming plaats van datgene wat niet bij diegene past en komt de persoonlijkheid steeds meer in zijn eigen, unieke krachtveld te staan.
Een prachtig proces dat mij als professionele meedenker iedere keer weer een kick geeft daar een klein beetje aan te mogen bijdragen; het is uiteindelijk de cliënt zelf die het werk doet.

Onderweg naar het gewenste resultaat wordt de bovenstaande verzuchting regelmatig door de cliënt geslaakt. Uit onmacht! Wanneer vrienden, familieleden en kennissen anders reageren, op de vorderingen en minder verbonden zijn met zijn/haar persoonlijkheid, dan verwacht werd.
Steeds vaker wordt het de cliënt duidelijk dat een aantal van de zogenaamde vrienden een eigen agenda hebben. De cliënt leert er uiteraard mee om te gaan en herkent manipulaties, maskers en verborgen agenda’s steeds vaker. Dat wil echter niet zeggen dat het geen emoties oproept. Emoties van onmacht, verdriet en zelfs woede worden vaak doorstaan voor de berusting komt dat ze er eerder geen erg in hadden voor een ander iets anders te betekenen dan diegene voor henzelf. Vervolgens ontstaat er een leegte die weer opnieuw (en bewust) mag worden ingevuld. Soms nemen cliënten zelfs contact op met oude, afgezwaaide vrienden of levenspartners en blijken ze daar weer een prima, vriendschappelijke relatie mee te kunnen opbouwen. Dit kan vaak omdat de cliënt “een stukje verder” is en men elkaar weer begrijpt. Empathie zwaait de scepter en is voor alle partijen goed genoeg.

En uiteindelijk? Uiteindelijk gaat de cliënt enthousiast op zijn pad verder en laat alle emoties een onderdeel worden van zijn leerproces. Hij/zij geniet van nieuwe eigen gemaakte “waarheden” en krijgt steeds meer grip op zijn levensprocessen. De cliënt leert de universele wetten begrijpen en hoe die voor hem/haar ingezet kunnen worden.
Kortom de cliënt verwerft zich de vrijheid van het leven te genieten, met volle teugen, weet een enthousiaste schare van vrienden en kennissen om zich heen te creëren die maar een ding van hem/haar willen: te genieten van de goede momenten samen.

En die mensen die niet meer tot die kring behoren?
Die verzuchten nu dat de cliënt niet meer doet wat zij willen.

Tijd vliegt

Was het nog maar een paar dagen geleden dat ik daar tegenover Henny Smit aan de radiotafel zat? Ik kan het mij haast niet meer voorstellen. De tijd vliegt! Er gebeuren zoveel leuke dingen, zoveel leuke gesprekjes en zoveel onverwachte ontwikkelingen.

Vertelden wij (KnowVision intern) elkaar vorige week nog dat het de hoogste tijd werd ons winterschema vast te zetten en de Ticketservice te updaten? Nu staat er ineens een verkooptraining gepland op verzoek van cursisten. Of ik dat zou willen doen, werd mij gevraagd. Natuurlijk, hartstikke leuk!
In mijn hoofd is zich al een compleet programma aan het vormen. Het wordt een “workshop”; een praktijkgerichte training die zich richt op de vraag van de cursist en niet op het geijkte wat doorgaans aangeboden wordt.

Over een paar dagen weet ik dat het programma STAAT, titel “Natuurlijk verkopen”. Mijn idee gaat uit naar een groep van 12. Er zijn dus nog kaartjes te verkrijgen en de prijs zal maximaal € 98,-- bedragen (incl koffie, thee, lunch). Uiteraard wordt er ook aandacht geschonken aan het netwerken en het ontwikkelen van je eigen stijl. Er zal maandelijks via een avondtraining de kans worden geboden te updaten – verder te personialiseren en te optimaliseren, maar alleen voor de cursisten van de workshop. We gaan voor succes en het proces daar naartoe.

Het gaat dus om verkoop, ongeacht welke. MLM? Prima! Open je een eigen boetiekje? Prima! Vanuit een natuurlijke gedachte verkopen? Absoluut! Verbreding van je horizon? Wat jij wilt!
Heb je interesse, stuur dan even een mailtje (news@knowvision.nl) en ik zal je op de hoogte houden van de ontwikkelingen omtrent datum (dit najaar), prijs en locatie.

Maar goed, dat waren dus de spontane effecten van een paar dagen na de radio-uitzending.
En die uitzending zelf? Volgens mij is het net zoiets als je trouwdag, verjaardag, jubileum etc….. je krijgt er zelf zo weinig van mee. Ik heb het programma nog niet terug kunnen beluisteren (dat ga ik zeker doen) en kan je inhoudelijk niet zoveel weergeven.
Wel kan ik je vertellen dat er een hele leuke sfeer was; humor alom achter de schermen; leuk om te doen; absoluut voor herhaling vatbaar en een hele belevenis, maar ook een aardig stukje praktijktraining voor mij als coach en trainer.
Je weet niet wie er luistert en omdat je niemand wilt bezeren is het een hele drukke 2 uur voor mij geweest. Wat zeg je wel, wat niet? Welke woorden gebruik je wel, welke niet? Wel humor, niet humor? Wat is voor de een leuk, voor de ander niet?
Ik vond het een hele uitdaging en ik heb daarvan zo genoten, dat ik zo weer een volgende uitnodiging zou aannemen.
En trouwens…. de reacties! Alle leeftijden en overal vandaan. Nu weet ik wel dat Radio Voorst door de aandacht die KnowVision eraan heeft besteed ineens een uitbreiding van het publiek met allerlei invalshoeken heeft mogen verwelkomen, maar ik had geen idee dat het zo’n vorm aan zou nemen. Enig!

Oh, ik zou jullie vertellen over de Live Interview Calls…..oeps! Nou ja, volgende week. Een ding kan ik je wel vertellen; Henny Smit van Radio Voorst heeft de uitnodiging aangenomen en zal t.z.t. aan zo’n interview meedoen. En dan te bedenken da hij, net als jullie, niet eens weet wat het is. Wat een vertrouwen!

Ik ga gauw mijn voorbereidingen treffen voor de Visualisatie Training van vanavond.

Maak er een fantastische week van en Keep Smiling!!

Hoe noem je plankenkoorts voor een radio-optreden?

Ik weet het; ik beloofde jullie te informeren over de Live Interviews Calls, maar zoals mijn nieuwsbrieflezers weten, ben ik uitgenodigd als studiogast bij Radio Voorst.

“Ja, en?” denk je nu wellicht en “Waar ligt dat gat? Heeft dat een omvang als “gaspedaal los…. jammer dan, u bent er al doorheen?”
Nee, wel een beetje groter. Het beslaat het hele buitengebied tussen Deventer en Apeldoorn, dus een behoorlijke oppervlakte met heel veel dorpen.

Maar daar gaat het niet om. Het gaat erom dat ik altijd, voor elke presentatie, training of “optreden” last heb van plankenkoorts. Het maakt niet uit of het een wekelijks, maandelijks of jaarlijks terugkerend ritueel is of een incidentele happening; ik ben een paar uur tevoren helemaal de kluts kwijt. Drie keer iets anders aan; make-up nooit naar het zin; altijd bang iets te vergeten mee te nemen (ondanks alle checklisten gebeurd dat evengoed) en geen hap door de keel krijgen….

Tot…. ik op de plaats van bestemming ben, alle rampen (dat wat ik vergeten ben) kan overzien, alle voorbereidingen ter plaatse getroffen zijn…. ja, dan begin ik te eten, kom ik tot rust, dient de humor zich weer aan en blijf ik naar de klok kijken!

Vijf minuten voor de tijd nog twee keer naar het toilet; make-up en kleding checken en ervoor gaan.
Oké, dat is dus gesneden koek.

En nu….. nu hebben we een nieuwe situatie. Radio! Geen kleding te zien, laat staan make-up; geen tonlading attributen; geen checklisten af te vinken, geen wat-dan-ook!
Het enige dat ik mee heb te nemen is muziek.

Dat is eng; geen gesneden koek!

“Laat het maar over je heen komen.” zei Henny Smit van Radio Voorst.
Die heeft makkelijk praten, voor hem is het wel gesneden koek. Niemand weet – net als bij mij voor deze Blog – welke persoonsgebonden rituelen zich bij hem afspelen voor hij die studio in gaat.

Uiteindelijk blijft mij natuurlijk niets anders over; een nieuw avontuur in te stappen (Yes!), het over mij heen te laten komen (Dat moet dan maar!) en vertrouwen op Henny Smit (Graag!)…
Ik denk dat ik hem maar ga uitnodigen voor een Live Interview Call....

Maak er een fantastische week van en Keep Smiling!